Kraamvisite Deel 1

Een van de mooiste dingen aan kraamvisite vind ik om te zien hoe welkom de nieuwe wereldbewoner is. Mensen die je tuin komen versieren wanneer je baby bijna geboren gaat worden, wanneer de baby geboren is, bij je langs willen komen, kaartjes, berichtjes, cadeautjes etc. Al die mensen die bezig zijn met jouw baby. Hoe mooi is dat ?! Heel mooi, maar met een schaduwzijde. Eigenlijk is dit blog vooral voor de mensen die een beetje opzien tegen de kraamvisite. Of in ieder geval voor de eerste periode. En voor mensen die op kraambezoek gaan. Een soort lesje “kraam etiquette”. Dit is deel 1, er volgt een deel 2 met vooral de positieve kante van kraamvisite en waarin ik schrijf hoe je positief kunt bijdragen als kraambezoek zijnde, en hoe je als kraamgezin het bezoek enigszins kunt sturen naar jouw wensen. Sarcastisch is dit blog wel een beetje, maar ook met een flinke schep humor en een serieuze boodschap.

In mijn blog over de kraamzorg schreef ik al dat de kraamweek nodig is om te aarden. Mijn persoonlijke ervaring, en die van velen die ik hierover heb gehoord is dan ook dat de kraamvisite hen ontzettend is overkomen. Hoe komt dat toch?  En ben je toe aan de tips hoe je een ster gaat zijn van de kraamweek? Lees dan deel 2!

Kraamvisite is fijn. Die vertederde blik van de mensen die komen kijken. De mooie en lieve cadeautjes die ze zorgvuldig hebben uitgezocht

In de Achterhoek plaatsen ze een “landingsbaan”. Dan weet de ooievaar waar hij de baby moet brengen (yeah right). Wij als nieuwe Westerse import vonden het leuk dat dit voor ons werd gedaan. Zo werden we al een beetje opgenomen in de wijk.  Ik vond het ook wel dubbel en wat ongemakkelijk. Onze oudste werd geboren met 41 weken, (en zijn zusjes deden er langer over) de langsdingsbaan stond een flink aantal weken dus bij ons. Daar kwamen veel vragen en opmerkingen op. ,,Nog niet bevallen” of ,, Er is er nog nooit een blijven zitten hoor”!  Nou, ja wel hoor mensen. Maar dat overleven moeder en kind niet. Daarom hebben we tegenwoordig gelukkig verloskundigen en in het ergste geval zelfs ziekenhuizen. En wanneer vleugelmans dan in de tuin staat te shinen met een naambordje voor je baby, of zelfs meerdere borden van familie, buren, vriendengroep, houdt dit niet in dat jij vrij bent om binnen te stappen wanneer je maar wilt!
Over mensen stalken in de periode voor de bevalling heb ik recent al een blog gepost overigens!

Bij onze oudste, hadden we nog niet perse bedacht hoe we dat wilden doen in die kraamweek. We hadden ons ook niet gerealiseerd dat het meer dan overweldigend kon zijn. Binnen 2 uur stond heel de kamer vol met mensen toen onze oudste geboren werd. Niet allemaal mensen die ik op dat moment om mij heen wilde hebben. Goed bedoeld, hartstikke lief enzo, maar niet waar wij behoefte aan hadden. Het overviel ons enorm.

 Lieve mensen van de kraamvisite: ik hou van jullie, het enthousiasme is meer dan enorm gewaardeerd, maar lees alsjeblieft even mee.

Kom maar binnen met je cadeau:
Eindelijk is je levenswerk geboren, en je wilt niets liever dan het aan iedereen laten zien! Kom erbij, kom erbij, zet je zorgen maar op zij, een baby op je arm voor de foto hoort erbij. En dat is natuurlijk ook wel tof over 20 jaar. Ik heb ook genoeg foto’s, en dan vraag ik wel eens wie sommige mensen waren, omdat die niet meer in ons huidige leven aanwezig zijn, of mensen die zo enorm onherkenbaar zijn met grote snorren en uit de kluiten gewassen permanentjes. Ik hoor ouders soms zeggen dat ze het zo mooi vinden om; de mensen van wie ze houden, te zien met hun kind. En wanneer dit zo verloopt dat iedereen zich daar prettig bij voelt, is dat natuurlijk helemaal geweldig.

Don’t pop my bubble
Kraamvisite is fijn. Die vertederde blik van de mensen die komen kijken. De mooie en lieve cadeautjes die ze zorgvuldig hebben uitgezocht. De verhalen die omhoog komen wanneer ze dat nieuwe leven zien. Met kleine plukjes zijn ze fijn om binnen te halen. Maar buiten de lieve herinneringen zijn ongevraagde adviezen of commentaar niet welkom. Veel nieuwe gezinnen hebben het gevoel alsof ze in een soort bubbel zitten, waarbij de buitenwereld even niet uitmaakt. Het is alleen zij, het nieuwe leven en samen zijn. Dat gevoel is uniek en gun ik iedere ouder. Maar hoe meer invloeden van buiten, des te sneller die bel “plop” zegt. Dus wees welkom in de bubbel, maar maak hem niet stuk. Misschien heb je wel helemaal geen behoefte aan bezoek. Zit je niet in een bubbel, maar in een compleet fort. Wellicht ben je veel te druk bezig met snuffelen aan dat nieuwe huidje en proberen niet in je broek te plassen. Ja sorry. En dat is ook helemaal prima.

De kraamweek, die heb je maar 1 keer en je bent op geen moment in je leven zo sterk maar ook zo kwetsbaar tegelijk. Richt hem dus alsjeblieft in zoals je dat zelf graag wilt. Je kunt het niet nog eens overdoen. En het enige wat voorop staat hierin is: wat wil je zelf.

Kom erbij, kom erbij, zet je zorgen maar op zij, een baby op je arm voor de foto hoort er bij.

De schaduwzijde
Er schuilt echter wel een gevaar in. En dat is dat je, in al je euforie, niet goed je eigen grenzen bewaakt. Of die van je baby. Want kraambezoek is intensief! Je bent moe, je bent aan het herstellen, je baby is nog maar net op aarde en moet ook nog compleet acclimatiseren. Maar toch wil je graag met de visite praten, een beetje toonbaar zijn, jullie willen ze graag wat te drinken aanbieden en het is zo gezellig….  Van veel mensen hoor ik dan ook dat ze het gevoel hebben enorm geleefd te worden die eerste paar weken. Om vervolgens in een gat te vallen waarin er nog weinig mensen bellen of langskomen.
En hoewel de moeder de bevalling heeft moeten doen, na 9 maanden lang letterlijk al haar organen te hebben voelen verplaatsen in de buikholte, heeft ook de partner tijd nodig om bij te komen van de transitie. Want een bevalling is voor hem of haar ook heel heftig. Dan moet er nog een hoop geregeld worden als in aangifte bij de gemeente, proberen dat alles een beetje blijft draaien en de zorgen die er nieuw bijkomen.  Ik kan nog een heel rijtje maken, maar ik wil graag af van het idee dat de partner er een beetje bij stond en  nu “even moet doorpakken hoor”. Ook de andere ouder heeft tijd en gelegenheid nodig over de bevalling en de daarbij horende gevoelens te praten.

En dan nu, het kraambezoek:
Wil je op kraambezoek komen? Wat mooi! Wat fijn en lief dat je jouw agenda hebt omgegooid om het nieuwe kindje te verwelkomen in de wereld. Maar vraag eerst even na of het kraamgezin daar al ruimte voor heeft. En dan niet perse in de agenda, maar wel in de behoefte.
En dat is helemaal niets persoonlijks naar jou gericht , ja of misschien wel… dat kan…  Omdat het jonge gezin moet bijkomen, elkaar moet leren kennen, een bevalling moet verwerken, moet herstellen en ga zo maar door. Ik denk ook dat je eerder welkom bent wanneer je in je vraagstelling al aangeeft dat je respect hebt voor de ouders en hoe zij de kraamvisite willen inrichten. Let op:
– Wij kunnen morgen langskomen, is half 4 goed?
– Wanneer je toe bent aan kraamvisite, hoor ik het graag!

*start quizmuziekje* uit welke vraag straalt meer begrip en ruimte?
Dat je aangeeft dat je graag wilt komen maar dat je ondertussen goed begrijpt dat het samen zijn voor nu het meest belangrijk is, is voor het kraamgezin heel fijn. Willen ze je graag zien? Zullen ze vanzelf roepen.  Maar je zelf opdringen is geen goed plan. Voor niemand. Want wat wanneer je dan een harde NEE krijgt op je voorstel voor morgen? En dan als een soort beginners les salsa om te hete brei heen stampen. Jij die graag wilt komen en dat niet duidelijk genoeg kan maken, maar het kraamgezin dat nog even graag alleen wilt zijn dus subtiel en met hints probeert je af te poeieren. Want we zijn nou eenmaal groepsdieren en, uitzonderingen daar gelaten, we vinden het niet erg leuk om met zulke klare taal te zeggen: “NU. EVEN.NIET.”.

Zijn de mensen met de baby voor het eerst ouders geworden?
Dan ligt het geleefd worden veel meer op de loer. Want zij weten nog niet wat hen te wachten staat allemaal. En hoe overweldigend al die visite kan zijn. Jij weet dat (nu) wel, dus kun  je hen daar wellicht wat in beschermen.

Smoesjes en opdringen
,,Ja maar ik ben bang dat het cadeautje straks niet meer past”. Ja je hoort het vaker dan je denkt. Visite die druk achter de zaak zet en dan dergelijke argumenten gaat aandragen. Mensen die gewoon zeggen dat ze een pasgeboren baby zo lekker vinden ruiken, en dus vroeg willen komen. Of mensen die ver weg wonen en toevallig net in de buurt zijn dus het komt nu zo handig uit. En ja al die uren zitten met die slechte heup….  En dan de ergste: gewoon voor de deur staan.
Nou, als je een cadeautje hebt gekocht dat wellicht al snel te klein is, geef het af bij de deur en ga weer snel verder. Je vindt het lekker ruiken? Euhm. Oké… We hebben een gaatje over een maand of 4. En ik kan er niets aan doen dat jij nu hier in de buurt bent.

Dat vleugelmans staan te shinen in de tuin met een naambordje, zegt niet dat jij mag binnenstappen wanneer je maar wilt

Een ban op de visite
Nee hoor, grapje. Helemaal geen verbod op bezoek. Ik wil het ook echt niet doen overkomen alsof ik kraamvisite onnodig of onjuist is. Juist niet! Nodig alsjeblieft de mensen uit die goed voelen, die je graag wilt zien en aan wie je de baby wilt showen. Vertel over de bevalling, wanneer je vliezen braken, wat de verloskundige zei aan de telefoon, dat je partner moest lachen omdat de baby over je heen plaste… Veel praten over de bevalling is belangrijk. Ook schept het een band met de persoon aan wie je het verteld. Je hebt de grootste transitie in je leven gemaakt, en die ervaring moet je verwerken. En dat is net zo voor je partner. Ook voor je partner is het van groot belang dat het bespreken van de geboorte van jullie kind een plek krijgt. Want het is nogal wat om je vrouw en baby dat allemaal te zien doorstaan.

Maar, wel een ban op visite die jij niet om je heen wilt. Mensen die niet dicht bij je staan in je gevoel, of die je ziet als een opgave, bezoekjes waar je niet “onderuit kan”. Kijk, eigenlijk bestaan die bezoekjes niet he. Het is jullie huis, jullie kraamweek, jullie baby. Dus is er bezoek dat je nu echt nog niet wilt hebben, is nee zeggen altijd een optie. Heel makkelijk gezegd, ik weet het. Want zeg maar
eens tegen “naaste” familie dat je ze nog niet wilt zien. Denk aan (schoon)ouders of broers/zussen. Dus ik kan nu heel hard roepen dat niks moet, maar soms werkt dat ook gewoon niet helemaal zo. Dus voel jij je knel zitten en zijn mijn lollige, al dan niet sarcastische, opmerkingen gewoon niet toe te passen, kun je wel zorgen dat het bezoek zo prettig mogelijk verloopt voor jullie. Spreek bijvoorbeeld uit dat jullie een half uur de tijd hebben, of ga naar bed met je baby wanneer het je lang duurt/je opgelaten voelt. Dat voelt misschien alsof je bot bent, maar het is beter om vooraf een duidelijke verwachting te scheppen, dan dat jij straks met kromme tenen je visite zit weg te kijken, die wellicht de hint niet voelen. Ook kun je dat bezoek plannen terwijl je kraamverzorgende aanwezig is, dan kan zij je naar boven “sturen” of de aandacht wat afleiden.

Kraamvisite etiquette:
Oké, YES je bent welkom om het speciale moment mee te vieren!!!! Wat je relatie tot de ouders ook is, het is gewoon bijzonder wanneer je mag komen. Ik ben de laatste maanden druk bezig geweest met het vragen, lezen en zoeken naar hoe mensen de kraamweek ervaren. Ik heb de vrijheid genomen een lijstje op te stellen met do’s en dont’s tijdens de kraamvisite. Nu hou ik niet zo van negativiteit, maar ik heb toch even een paar flaters op een rij gezet

Doe je jas uit. Ja het is natuurlijk gewoon een beetje warm met je jas aan binnen, en het is niet zo gezellig. Maar ik bedoel echt meteen bij de deur. Doe je jas uit, was je handen en ga dan pas gedag zeggen. Natuurlijk storm je het liefst meteen naar binnen in al je enthousiasme. Maar je jas komt overal. Je leunt er mee tegen de deur in de tram, je staat er mee in een rokerige parkeergarage, je niest eens in je elleboog met dat ding aan. Maar wassen doe je niet elke week, dus het is best een vies ding. Die wil je niet in de buurt hebben van dat kleine kwetsbare kleintje.

Was je handen. Moet ik dit echt uitleggen? Gezien ik er mensen best vaak op moet wijzen, denk ik van wel. Je hebt misschien net nog bloemen opgepikt, of getankt? Je hebt in ieder geval de sleutels van je auto in je handen gehad, aan je neus gepulkt, je hebt je stuur vasthouden of iemand een hand gegeven. Was gewoon even je handen. Met zeep. En goed dus ook he.

Don’t overstay your welcome. Kraambezoek duurt niet zo lang. Een half uur á 45 minuten is echt een mooie tijd van het bezoek. Maak je aanstalten om te gaan, maar zijn de kraamouders echt nog niet “klaar met jou”, is het wat anders. Maar aangeven dat je wilt dat mensen gaan is lastiger dan duidelijk maken dat je graag wilt dat ze nog even blijven.

Commentaar, tips, adviezen. Nee. Gewoon nee. Commentaar mag je voor jezelf houden. Want wat denk je er mee te bereiken op te merken dat de keuken vol staat of dat ze wel mogen stogzuigen? Of dat je de naam niet mooi vindt. NOU EN?! De ouders zijn er wel heel erg blij mee, daar kozen ze de naam ook om. Ben je dan zo met je eigen mening bezig dat je denkt dat het oké is hier iets over te zeggen? Of grapjes over te maken? Of in twijfel trekken of dat een verstandige keuze was? En wat denk je dat mensen dan gaan doen…. Naar het gemeentehuis rennen om de naam nog even te veranderen? Nee natuurlijk niet. Je bereikt er maar 1 ding mee: de ouders vinden jou een enorme lomperik en wellicht voelen ze zich er rot onder. Nou, chapeau hoor.
En commentaar op de (kunst- of borst)voeding? Ook vooral voor je houden. Iets zeggen over het lichaam van moeder? Don’t even go there.
Adviezen en tips? Heel lief bedoeld. En ik vind het aan de ene kant heel fijn dat mensen zich betrokken voelen en om je baby geven dat ze graag hun ervaringen willen delen. Maar jonge ouders krijgen al genoeg adviezen en tips over zich heen. Je door de jungle van gevoelens, informatiefolders, voorlichting en tips heen worstelen is al vermoeiend genoeg. Als ze jouw expertise willen gebruiken, vragen ze dat ongetwijfeld! Natuurlijk kunnen ze zich in de zwangerschap ook aanmelden voor mijn zwangerschapscursus.

Je kinderen meenemen zonder overleg. Deze is gevoelig. Dat vind ik zelf ook. Maar ik kaart hem wel aan. Ik weet dat jouw bloedjes geweldig zijn, en lief, en beleefd en dat ze gek zijn op kleine baby’s. Mijn kinderen zijn continu boos dat ik voor mijn werk naar kleintjes toe mag, en zij niet.
Je hebt een grote kans, dat wanneer jij en het kraamgezin hecht zijn met elkaar het geen enkel probleem is dat je kinderen meekomen. Maar geef hen de ruimte aan te geven dat het wellicht een beetje te druk is. Of dat gewoon spannend is. Sommige nieuwe ouders vinden het ook gewoon spannend. Kleintjes met al hun basisschool kuchjes en peuterspeelzaal snotneuzen. Of je dat nou wel of niet rationeel vindt, het gaat niet om jou. Maar om de nieuwe ouders. En zij vinden het misschien gewoon spannend, zij zitten in de stress, niet jullie.  En ja, ik was ook zo’n kraamvrouw. Zelfs met eigen kinderen op school.    

Geuren. Ja ik hou van parfum. Maar baby’s niet. Daar schreef ik al eens over in een ander blog.  Doe alsjeblieft geen parfum op wanneer je op kraamvisite gaat. En stinken naar rook? Dat is sowieso not done.

Mag ik even? Ik haat het enorm wanneer er tegen kinderen wordt gezegd “kinderen die vragen, worden overgeslagen”.  Maar als het om de baby vasthouden gaat, doe je dat niet. Je wacht het maar af. Het is enorm vervelend voor ouders wanneer je er om gaat vragen, want ja dan moet je beleefd afwijzen enzo zonder dat de persoon in kwestie zich gekrenkt voelt. Of, nog erger, ze durft geen nee te zeggen en zit nog een hele poos met een rotgevoel omdat ze tegen haar wil in haar kind heeft afgestaan. Laten we het even omdraaien: jij vraagt het gewoon niet meer, en dan hoeft de kraamvrouw zich niet onder druk gezet te voelen. En mag het wel? Dan merk je het vanzelf wanneer het wordt aangeboden.

Koortslip. Onverbiddelijk. Ben je ziek? Overleg dit even met het kraamgezin. Heb je een koortslip? BLIJF THUIS. Voor baby’s kan dit namelijk levensbedreigend zijn. Een aanraking met het herpes virus kan leiden tot een hersenvliesontsteking en zelfs  tot de dood.

Ben je blij met je kleine zusje? Voor oudere broers en zusjes is het heel heftig, “plots” een kleine baby in huis. Je bent geneigd om snel te vragen wat ze er van vinden. Dat snap ik ook wel, maar het is voor hen juist fijn ook over zichzelf te kunnen praten. Dus vraag naar school, of ze nog een leuk boek kennen, wat hun lievelingsliedje is. En wat als je de vraag wel stelt, en een peuter zegt dan tegen je NEUHJ. VINNE NIET LEUK! Want dat is best een normale reactie, voor een kind dat vooral leeft met een brein dat dit allemaal niet kan overzien en alleen maar vooral merkt hoe het nu met de gereduceerde aandacht is.  Vind je gesprekjes met een jong kind lastig? Dat kan, en dat is helemaal niet erg. Hou het bij simpele vragen. Over kleuren, over muziek, verhaaltjes, desnoods vraag je of ze een leuk verhaal voor je hebben.

Een paar puntjes:

• Oudere kinderen geen aandacht geven, of ze erg druk maken vlak voor je weg gaat.
• Zomaar gaan zitten, misschien is die fijne stoel die jij net hebt gekozen de enige plek waar de kraamvrouw goed kan zitten. Iets met hechtingen enzo.
• Ongevraagd, of zelfs tegen instructies in, naar boven lopen. Ja serieus, mensen doen dat. Even bij het wiegje kijken, of omdat ze meteen gedag willen zeggen. Maar misschien zit de kraamvrouw daar wel net in haar blote kont om haar onderlichaam te laten luchten (en ja dat is iets normaals). En boven is gewoon privé terrein. Willen ze bezoek juist boven ontvangen? Dan hoor je dat vanzelf
• Aanbellen. Als het even kan, klop dan even. Dat voorkomt dat de hond gaat blaffen, of dat de baby schrikt.
• Opdrachten geven aan de kraamverzorgende. Het is niet grappig, het is niet haar taak het is vooral heel onbeleefd (understatement).
• Bij het gesprek blijven zitten wanneer de verloskundige langskomt. Zij komen niet op een vast afgesproken tijd, dus het kan zijn dat je deze treft. Die gesprekken zijn nogal privé.
• Had ik al gezegd dat je niet moet vragen of je de baby mag vasthouden?!
• Het gesprek naar je toe trekken. Tijdens kraambezoek gaat het gesprek over de baby. En over de ouder(s). En ja, over de bevalling. Niet over jouw weekendje weg. Niet over je bouwvergunning, niet over je twijfels voor een nieuwe auto. Tenzij er naar gevraagd wordt!
• Jouw visie op (borst)voeding, vaccinaties, kraamzorg whatever. Dit is niet de plek noch het tijdstip. En dit valt onder het kopje advies: wordt er niet naar gevraagd? Is het waarschijnlijk ook niet gewenst. Wil je heel graag aanbieden dat ze bij je mogen komen met vragen, dan kun je zeggen: als er eens iets is waar je wat over wilt weten, mag je altijd roepen he!
• Foto’s van de baby maken zonder vragen.
• Nog veel erger: foto’s van de baby online zetten zonder vragen.
• Op social media posten over je kraambezoek zonder overleg. Want wanneer dat naar buiten komt, gaan andere mensen ook verwachten dat ze mogen komen. Je kunt de ouders gewoon in een ongemakkelijk pakket brengen. “ja maar zij mochten ook”!
• Over een ook recent geboren baby praten. HALLOOOO dit is MIJN moment, ja. Zullen we het even hebben over de meest perfecte baby ooit, die van MIJ?! Nee dit is niet kinderachtig. Het gaat nu gewoon vooral even om de nieuwe baby,
• De andere ouder “sterkte” wensen. Daar gaat je leven, dat was je slaap, nou nu is het wel gedaan met je voetbal. Hou eens op zeg. Iets met emancipatie en seksisme.
• Bepalen dat jij de baby anders zal noemen. Ja. ik weet dat hij Mike heet. Maar ik noem hem gewoon Michael. Ja want Mike is natuurlijk gewoon een afkorting. Ik noem jou voortaan Bessie, want dat past beter bij je houding.
• Boos worden wanneer het kraambezoek van jouw kant (nog) niet gewenst is. Nogmaals: het draait niet om jou.

Mis je iets? Roep even, wellicht voeg ik het toe.

Kraamvisite is geweldig, laat dit alsjeblieft ook zo.

Hoe erg is het nou eigenlijk dat je even “door de zure appel” heen moet?
Best wel erg. Twee ouders die zich rot voelen of stress ervaren is nooit goed voor het gezin. Zeker bij de oudste hebben wij ons dingen laten overkomen waar ik nu nog boos van word wanneer ik de foto’s zie, of er aan terug denk. Dat is niet nodig, en ik gun het niemand.

De positieve punten met kraamvisite etiquette? Die volgt zeer binnenkort.
Wil je niets missen? Meld je dan vooral aan voor de nieuwsbrief en/of like de Facebookpagina