Knoopstress
Oefenen voor het “echie” met je kleintje. Dat vinden de meeste ouders best wel even spannend.
Je weet dat je het kunt. Je hebt een consult gehad, je hebt feedback gekregen en, hopelijk, een lading zelfvertrouwen. Nou, daar gaat ‘ie. He maar, waarom begint dat hummeltje nou te huilen???
HE?! Waar is mijn zelfvertrouwen nou????
Maak je geen zorgen, dit moment kennen we allemaal.
Er zijn een aantal dingen die van invloed kunnen zijn op die eerste keren met je baby knopen in de draagdoek. Daarom heb ik een paar tips en informatie op een rij gezet die jullie wellicht kunnen helpen!
Timing:
Veel kleintjes zullen de eerste paar keer dat ze in de draagdoek gaan een beetje protesteren. Het is natuurlijk nogal een transitie! En het is allemaal nieuw. De geur en kleuren van de draagdoek, het aanspannen is nieuw en een beetje gek, de houding van jou die wellicht wat zoekend is. Dit pikt een baby feilloos op. Dus wanneer je beide ontspannen bent, brengt het oefenen al genoeg sensatie met zich mee. Je kunt je misschien voorstellen dat die draagdoek een heel beladen voorwerp wordt voor je baby, wanneer hij of zij verdrietig is tijdens het knopen en dan papa of mama ook nog eens in de stress schiet. Dan wordt die draagdoek geen moment wat ze associëren met rust, maar met een ouder in de stress.
Maar wanneer die draagdoek dan om is: zie je dat ze zich realiseren dat het toch wel erg fijn is, zo dicht tegen je aan. Eigenlijk is het een knuffel die heel lang duurt.
O jee… Een heel blog over tips voor wanneer je baby niet in de doek lijkt te willen…
Maak je geen zorgen, het merendeel van de baby’s vindt het gewoon heerlijk en laat niet van zich horen
Het moment waarop je kiest om te gaan knopen speelt, zeker die eerste keren, een grote rol.
Vaak willen we de doek gebruiken op het moment dat je baby verdrietig of onrustig is, want bij jou zijn is immers wat ze het aller prettigst vinden en waar ze het snelst weer rustig zijn. Weet jij dat je baby elke dag om 17:00 moe wordt en onrustig? Dan is het wellicht een idee om voor dat moment alvast de draagdoek om te doen, wanneer je kleintje nog niet onrustig is. Want de draagdoek omdoen is die eerste paar keren best wel een beetje spannend. Een huilende baby legt enkel meer stress op het knopen. En zoals ik al schreef hierboven, dat wil je liever voorkomen.
Zie je dat je kleintje in de ogen wrijft, en dus moe aan het worden is? Pak dan gauw je doek en ga knopen! Wacht niet tot je baby al aan het knikkebollen of huilen van de slaap is.
Locatie, locatie, locatie.
Nee ik ga je geen woning verkopen. Maar toch is het wel van belang.
Wanneer je gaat knopen met de draagdoek, is het handig om dit te doen op een plek waar jij op je gemak bent. De parkeerplaats bij de Albert Heijn is wellicht een minder strak plan, ook voor je baby. Er zijn allemaal geluiden, je maakt je zorgen of je draagdoek over de grond heen sleept, de wind die met je doekstaarten wilt spelen en dan nog de lieve mensen die je aanstaren of hun hulp aanbieden. Stress!!!!
Ik zeg na het consult altijd dat het wellicht een goed idee is om pas in het openbaar te knopen met de draagdoek, wanneer je de handeling goed onder de knie hebt, en wanneer je kleintje er ook aan gewend is. Dus oefen vooral even lekker thuis voordat je de stap naar buiten maakt.
Samen oefenen
Niet alle ouders willen beide de draagdoek gebruiken. Toch vind ik het altijd prettig wanneer de, indien aanwezig, andere ouder/verzorger ook bij het draagconsult is. Vaak wanneer ik in een gezin kom, geef ik het consult aan beide ouders/verzorgers. Dat is natuurlijk extra makkelijk, want dan kunnen jullie elkaar helpen en ondersteunen bij het knopen. Maar wanneer de een niet wilt knopen, kan het toch prettig zijn wanneer je partner wel globaal weet wat je ook alweer moest doen. Of misschien de stappen (die ik je na afloop van het consult altijd geef) erbij heeft terwijl jij knoopt.
Dan voel jij je tijdens het knopen wellicht wat meer gesteund en niet alleen.
Minder enthousiast publiek
Meestal zo enorm lief bedoelt, maar zo niet handig wanneer je nog niet helemaal zeker bent over je knooptechniek: sceptische toeschouwers. Zij zien niet altijd de mooie kanten van het dragen, zoals jij die wel ziet.En zeker wanneer het knopen dan nog niet vol routine verloopt, en je baby net moe is en wat pruttelt, zien ze vooral het “gedoe” eromheen. Heel erg meelevend kunnen ze dan commentaar geven op wat je staat te doen. Net als hier eerder genoemd, ervaar jij stress? Dan pikt jouw kleintje dat uitermate goed op en zal daar op reageren. De, in jouw beleving, priemende ogen en de, meestal niet zo, aanmoedigende woorden leggen enkel maar meer druk op de situatie.
Afleiden
Wat ook kan helpen is afleiding bieden. Dat kan op vele manieren!
Denk aan:
Tegen je baby praten tijdens het knopen, vertel wat je doet of wat jullie gaan ondernemen
Geef je baby iets in de handen om mee te spelen tijdens het knopen
Ga voor een spiegel staan terwijl je knoopt, zo kun jij zelf kijken of het goed gaat, en je baby vindt het hoogst waarschijnlijk razend interessant.
Zing een liedje
Vraag of iemand naast je komt staan om je baby af te leiden.
Ga, ja ik weet dat het niet pedagogisch verantwoord is, voor de televisie staan knopen.
Wieg rustig heen en weer.
In een overvolle judozaal, op een tijdstip waarop mijn meisjes eigenlijk meestal al richting bed gaan, stonden wij naar een prachtig toernooi van onze oudste te kijken. De jongste(1,5) hoog en droog op mijn rug. Totdat ze het zat was…. UIT!!!! Was het commando dat ze gaf. Maar uit de doek bleek minder leuk dan gedacht met al die mensen. Dat in combinatie met de vermoeidheid resulteerde in een meltdown.
Ik begon haar weer op mijn rug te knopen, terwijl zij in groot verdriet heel de zaal bij elkaar gilde. Tientallen ogen priemden in mijn rug, en een paar lieve mensen wilden mij heel goedbedoeld helpen. Nou heb ik voor wel hetere knoopvuren gestaan en maakte rustig mijn ruck af. Maar als ik nog niet zo thuis was geweest in het knopen, was ik wellicht in de stress geschoten. Of gaan huilen… dat kan ook.
We hebben een weigeraar!
Afzetten, huilen, strekken, “kopstoten”. Help! Mijn baby wil helemaal niet in de doek!
Maak je geen zorgen! De manier waar op je ergonomisch draagt, is de natuurlijke houding voor een baby. Een gezonde blije baby vindt het altijd fijn in de draagdoek. Loop je nou echt tegen grote drempels aan, en denk je echt dat je baby niet in de draagdoek wilt, zoek dan contact met mij! Vaak speelt er een andere factor mee. Is je baby de doek toch gaan associëren met stress en een hoop gedoe, en moeten we de doek opnieuw gaan introduceren, wellicht past een andere draagwijze beter bij jullie. Daarbij kun je denken aan de positie op jouw lichaam, of een ander draagmiddel. Het kan zijn dat je baby ergens pijn heeft wat het belet om in de natuurlijke houding comfortabel te zitten. En zo kan ik nog een aantal redenen bedenken waarom een baby zich lijkt ze verzetten. Maar die situaties zijn zo persoonlijk dat ik daarover niet een algemeen advies in een blog kan geven.
Afzetten:
Veel kinderen zetten zich af in de draagdoek, zeker wanneer ze zo rond de 4 á 5 maanden zijn. Waarom doen ze dit? Niet om jou even lekker dwars te zitten, of omdat ze niet in de draagdoek willen. Voordat kinderen gaan zitten, zijn ze druk bezig om de spieren in hun romp sterk te maken. Bij jou op de borst is natuurlijk de ideale manier om je “op te drukken”. Wat je baby dus eigenlijk doet is zich sterk maken voor de volgende stap in de ontwikkeling. Dat maakt het knopen alleen wel een beetje lastig… Vaak vallen deze fanatieke ukjes lekker in slaap in de draagdoek. Maar: dan zit je doek te los. Het is dan wel belangrijk dat je even gaat naspannen.
Strekken:
Sommige kinderen beginnen zich te strekken tijdens het knopen. Veel kinderen maken even een beetje commotie tijdens het knopen zelf, ook wanneer ze meer dan ervaren erin zijn.Niet omdat ze niet in die doek willen, maar omdat ze het proces van knopen een hoop gedoe vinden. Bij sommige sterke strekkers kan het dan moeilijk zijn om je draagdoek goed aangespannen te krijgen.
Strekken doen kinderen om vele redenen. Wanneer ze zich niet prettig voelen, wanneer ze hevige emoties van onvrede ervaren. Maar, net als met het afzetten, kan het ook een voorbereiding zijn op het gaan staan. Met het “gaan staan” in de doek, bereiden ze hun spieren namelijk voor op de volgende fase in de ontwikkeling. Heb jij niet duidelijk waarom je baby zich strekt tijdens het knopen en/of het dragen? Zoek dan contact met mij! Tijdens een consult heb je geleerd dat je begint aan te spannen met de doek in de nek, maar bij deze kinderen kan het werken om eerst de onderkant aan te spannen, de stof die van knieholte naar knieholte loopt dus. Zo voelen ze zich net iets meer gebaseerd. Ook kun je proberen ze af te leiden. Geef ze wat te spelen in hun handen, ga voor de spiegel staan zodat ze zichzelf kunnen zien, vraag of je partner voor de nodige “gekke bekken afleiding” wilt zorgen of ga desnoods voor de televisie staan.Zie een stukje terug in dit blog voor de tips op een rijtje. Werkt het nou niet? Of blijft je kleintje ook altijd strekken wanneer het al een poosje in de doek zit? Neem dan even contact met mij of, mocht je niet bij mij in de buurt wonen, een consulent in jouw regio. Je kunt een consulent zoeken via deze kaart van Liefdevol Dragen
Wanneer je gaat rugdragen en je kleintje gaat strekken, kan het ook te maken hebben met de manier van knopen. Draag je bijvoorbeeld te laag, kan het zijn dat ze het niet zo leuk vinden om tegen je schouderbladen aan de koekeloeren, en dus zich omhoog proberen te wurmen.
Kleine kinderen hebben geen heel scala aan mogelijkheden om aan te geven dat ze iets onprettig vinden. Dus huilen is voor hen een middel van communicatie, om bijvoorbeeld onvrede te uiten. Maar ook een manier om te laten merken dat ze overprikkeld zijn, of heel erg moe. Kleine kinderen ervaren emoties ook heel erg in hun lijf. Dus onvrede, boosheid of verdriet uiten ze vaak door met armen te “maaien” of met hun hoofd te “bonken”.
Conclusie
Oefen vooral lekker op het moment dat jij en je baby ontspannen zijn. Met een week merk je al dat het knopen steeds meer automatisch gaat. Je hoeft al snel niet meer diep na te denken over de stappen, jij en je kleintje raken gewend aan de handeling en het zelfvertrouwen zal snel toenemen.
Ervaar je dit nou niet zo, weet dat je altijd vrij bent om contact met mij op te nemen.
